na een zeer onprettige ervaring met een hond (toevallig niet tijdens het hardlopen maar tijdens wandelen met de kindjes:hond snuffelt aan kind, ik zeg dat ie weg moet, eigenaresse kijkt en zegt niks, hond snuffelt vrolijk door, ik zeg weer dat ie weg moet, eigenaresse kijkt en doet nog steeds niks, hond blijft ook staan, vervolgens probeer ik met mijn voet zachthandig de hond van de kinderwagen weg te krijgen, wordt eigenaresse boos op mij omdat ik rustig aan moet doen met haar hond?????? Als ze nou in de gaten heeft dat dat beest ons lastig valt zou ze toch op zijn minst zelf dat beest terug kunnen roepen of ben ik nou gek?), vroeg ik me af hoe jullie met honden omgaan tijdens het hardlopen, want het trainingsbos waar ik tegenwoordig loop is een losloopgebied en ik vind het maar nare beesten...iemand goede tips???
Hmmm, ik ben heel makkelijk met honden. Ik negeer ze gewoon en als ze me achtervolgen blijf ik meestal doorlopen, dan hebben de baasjes snel genoeg door dat het slim is om de hond bij zich te houden omdat ze hem anders gewoon kwijt zijn. In verreweg de meeste gevallen doen ze (de honden) niks, maar als je angst hebt vergeet je dat toch vaak op het moment zelf.
Geen ervaring met kinderen waar je toch 'iets' voorzichtiger mee bent ;)
als ze van me af blijven vind ik ze over het algemeen niet zo eng, heb vooral een hekel aan die honden die tegen je op gaan springen...wat ik nu meestal doe is vragen aan de baasjes of ik kan blijven lopen, als ze dan zeggen dat het geen probleem is klopt het tot nu toe, als ze zeggen dat ze alleen wat speels zijn stop ik toch maar.
Ik heb niks met honden tijdens het hardlopen en dat voelen zij ook. Ik erger mij vaak aan het niet onder appel houden van honden, dat is dan ook vaak het eerste wat ik vraag als ik richting hond + eigenaar ren en de hond enig enthousiasme zie vertonen.
Vragen of ze de hond onder appel kunnen houden is een normale vraag maar er word toch niet altijd goed op gereageerd. De discussie dan vaak ontstaat is er een in de trent van "het bos is van iedereen". Klopt maar ik ga zelf ook niet tegen mensen aanspringen.
hihi, dat is precies mijn gedachtegang altijd, echt bizar dat dat gesnuffel en gespring maar normaal gevonden wordt door die eigenaars en dat jij de boeman bent als je er wat van zegt, heel vreemd...ik moet zeggen dat ik meestal prima reacties krijg als ik ze vraag of ik er veilig langs kan, maar ben toch bang dat de eigenaar niet altijd eerlijk is over zijn of haar hond, bewust of onbewust...
Laatste keer dat ik vroeg of de eigenaressen de honden die rond mijn voeten aan het draaien waren, bij zich kon roepen, was de reactie: Waarom? Toen ik nog heel rustig antwoordde: omdat ik het vervelend vind als ze rond mijn voeten happen, was de reactie dat zíj dat niet vervelend vonden. Nou ja, zeg.
Overigens ben ik lang geleden door een Dalmatiër zodanig in mijn kuit gebeten dat ik naar het ziekenhuis moest. Ik ben niet echt bang voor honden, maar ben er sindsdien wel heel voorzichtig mee. Bij twijfel ga ik daarom stilstaan. Die Dalmatiër was overigens niet tijdens het hardlopen, maar tijdens wandelen. Misschien dat ik toch maar eens zo'n hoog fluitje ga kopen (een Dazer of zo).