Training Log Archive: freddie

Transfo Dag 2.
Alweer een natte dag, want 30' na de start begon het opnieuw te druppelen.
Achja...
We wilden toch wel een mooie tijd neerzetten deze dag, aangezien dag 1 al de mist was ingegaan en we niet enkel wilden winnen omdat er nu eenmaal geen ander damesteam was.
Gelukkig beter berijdbare paden deze dag, héél mooie tracks ook, echt tof om te doen. Ons MTB-zelfvertrouwen was duidelijk ook al gegroeid op de wortels en de downhills en door het water enzo :-)

De voorlaatste post me wel nog laten vangen (parallelfoutje), dju toch!
In de einduitslag toch maar 2 mannenteams en 1 mixed teams voor moeten laten. Alle ervaren kaartlezers eigenlijk, al de rest hebben we nog achter ons kunnen houden.

Het was alleszins een memorabele editie voor ons, en we hebben ons weer geweldig geamuseerd.

Transforestière MTB-O
10' voor de start platte band. en écht helemaal plat. En nope, geen gerief bij (leermomentje)...
Snel snel nog alle andere deelnemers gesmeekt om hulp, van de ene een reserveband, van de andere zo'n steekdingetje... en dan blijkt die band niet te passen...
terug naar af, maar ondertussen was iedereen al vlot coördinaatjes aan 't intekenen en daar stonden wij, hulpeloos te wezen.
Tot een grote groep Franse bikers ons uit de nood kwam helpen. Het was hen duidelijk niet om de tijd te doen, want ze haasten zich absoluut niet...
Bon, tegen dat alle ploegen weg waren, was onze band eindelijk gemaakt en konden wij beginnen posten intekenen...
Bijna een uur na het officiële startsein doken we de regen in. Katrien had ook nog nooit op een MTB gezeten, en dan nog met die rugzak op... niet evident!
We waren met andere woorden niet echt gebrand op een toptijd, en al helemaal niet door het oponthoud aan de start.
Aan post 2 kregen we raar maar waar wel al andere fietsers in het vizier, duidelijk bikers zonder kaartleeservaring, want stopten aan kruispuntjes om de kaart te bestuderen en sjeesden ons nadien altijd terug voorbij :-)

Technisch nochtans geen al te moeilijke opdracht, elke post probleemloos gevonden. Maar het was superzwaar terrein met veel hinderlijke dingen op de grond en zwaren moddertracks. Op het einde kwam Katrien kracht te kort, maar ze had net een hele week antibiotica genomen voor een bacteriële infectie waardoor ze een week ook niets had kunnen eten, dus lijkt me logisch in dit terrein.

Onze rugzakken werden toch nog gecheckt bij aankomst, want we waren het eerste (en enige) damesteam :-))

's avonds onze Franse vrienden maar op een paar pintjes getrakteerd. Ze hadden alle 10 opgegeven omdat 1 van hen een kapotte derailleur had halfweg :-)))

Pilates